معنی کلاجه گیر - جستجوی لغت در جدول جو

کلاجه گیر

لغت نامه دهخدا

کلاه گیس

زلف و گیسوی مصنوعی که بر سر بگذارند

فرهنگ فارسی عمید

کناره گیر

کسی که از مردم دوری گزیند و گوشه نشینی اختیار کند، کناره جو

فرهنگ فارسی عمید

خواجه گیر

(خوا / خا جَ / جِ)

دهی است از دهستان لیراوی شهرستان بوشهر، این ده در جلگه قرار دارد با هوای گرم و 300 تن سکنه. آب آن از چاه و محصول آن غلات دیمی و شغل اهالی زراعت و راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

کلاته پیر

(کَ تِ)

دهی است از دهستان پیوه ژن بخش فریمان شهرستان مشهد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

کناره گیر

(تَ / تِرْ)

معتزل. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). که دوری گزیند. که گوشه گیرد و دوری کند

لغت نامه دهخدا

کلاه گیس

(کُ)

گیسوی مصنوعی که زنان بی موی یا کم موی آن را بر سر گذارند. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کلاگیس شود

لغت نامه دهخدا

کلان گیر

(تَ لَ/ لِ زَ)

مقابل خردگیر. انواعی از مرغان شکاری که شکار کلان گیرند. باز. بازی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کلاه گر

(کُ گَ)

کلاه ساز. کلاه دوز. آنکه کلاه سازد: بوبکر و عمر... را به دوزخ فرستدو کفشگران درغابش و کلاه گران آوه و جولاهگان قم و سفیهان ورامین را به بهشت فرستد. (کتاب النقض ص 583)

لغت نامه دهخدا

کله گیر

(تَ)

مأبون. (آنندراج). مخنث و ملوط. (ناظم الاطباء). و رجوع به کله گیری شود

لغت نامه دهخدا